حسنبن زید (داعى کبیر ـ ۲۵۰ تا ۲۷۰ قمرى)
از امامان معروف زیدیه و مؤسس دولت علویان طبرستان بود. او که در رى مىزیست به دعوت مردم طبرستان که با امیر خراسان اختلاف داشتند و به رویان رفت. او در مدت سه سال تمام مازندران، بخش اعظم دیلمان و گرگان را گرفت و سپس تا رى و قزوین هم توسعه یافت.
او یکبار در ۲۵۹ توسط یعقوب لیث شکست خورد و گریخت ولى دوباره بازگشت و مجدداً متصرفات خود را در طبرستان و گرگان بهدست آورد.
محمدبن زید (۲۷۰ تا ۲۸۷ قمرى)
برادر و جانشین حسنبن زید بود. او در جنگ با یکى از امیران سامانى کشته شد. پس از آن گرگان و طبرستان مدت ۱۳ سال جزو قلمرو سامانیان بود.
حسنبن على
ملقب به ناصر کبیر و اُطروش (۳۰۱ تا ۳۰۵ هجرى قمری) با کمک یکى از امراى سامانى طبرستان را بهدست آورد. در تاریخ بهدلیل حکومت دادگرانه وى تحسین شده است.
حسنبن قاسم (داعى صغیر ـ ۳۰۵ تا ۳۱۶ قمرى)
جانشین ناصر کبیر شد. او چند جنگ با سامانیان کرد و گرگان را به قلمرو خود افزود ولى در ۳۱۶ از اسفاربن شیرویه، سردار دیلمى شکست خورد و کشته شد و طبرستان بهدست آلزیار افتاد.