آل جلایر/ ایلکانیان
چوپانیان
آل مظفر
خاندان اینجو
سربداران
آل کَرت
آلجلایر / ایلکانیان (۷۳۶ تا ۸۱۴ هجرى قمرى):
ایلکانیان سلسلهاى مغولنژاد بودند که مدتى مستقل و مدتى نیز باجگذار شاهرخ تیمورى بودند. آنها تا قدرت گرفتن آققویونلوها و قراقویونلوها در عراق و آذربایجان حکومت داشتند. در زمان آنها بغداد دوباره رونق گرفت. پادشاهان این سلسله به ادب و هنر علاقمند بودند و سلمان ساوجى عبید زاکانى در دربار آنها مىزیستند. مقتدرترین پادشاه این سلسله سلطان اویس جلایر بود. سلطنت جلایریان بهدست ترکمانان قراقویونلو برافتاد.
چوپانیان (۷۳۸ تا ۷۵۸ قمرى):
چوپانیان نیز از امراى مغولنژاد و منسوب به امیرچوپان (امیرنویان) بودند. امیرچوپان از امراى ابوسعید بهادر بود که در آخر بر او شورید و عاقبت بهدست ملکغیاثالدین کرت کشته شد. امراى چوپانى دو نفر بودند: امیر شیخ حسن کوچک و ملک اشرف چوپانى که پس از شیخ حسن در اران و آذربایجان حکومت کرد. با کشته شدن او بهدست امیرقبچاق، سلسلهٔ چوپانیان منقرض شد.
آلمظفر (۷۱۳ تا ۷۹۵ قمرى)
آل مظفر (۷۱۳ تا ۷۹۵ قمری) | ||
مبارزالدین محمد | ۷۱۸ تا ۷۵۹ | |
شاه محمود و شاه شجاع | ۷۵۹ تا ۷۸۶ | |
سلطان زین العابدین | ۷۸۶ تا ۷۸۹ | |
شاه منصور و شاه یحیی | ۷۸۹ تا ۷۹۵ |
خاندان اینجو (۷۰۳ تا ۷۵۸ قمرى)
سربداران (۷۳۷ تا ۷۸۸ قمرى )
سلسلهاى از امراى محلى سبزوار بودند که ۵۰ سال در سبزوار و اطراف آن فرمانروائى کردند. اولین کسى از ایشان که مردم را علیه مغولان فرا خواند عبدالرزاق سربدارى بود. ۹ تن از ۱۲ تن امراى این خاندان به قتل رسیدند. در دورهٔ آنها وضع زندگى مردم بهبود یافت و سبزوار به یکى از بزرگترین و پررونقترین شهرها مبدل شد. ایشان پیرو مذهب تشیع بودند و کتاب شرح لمعه که حتى امروز هم از کتب معروف است در زمان ایشان تألیف شد.
سربداران ( ۷۳۷ تا ۷۸۸ قمری) | ||
مؤسس: عبدالرزاق سربداری | ۷۳۷ تا ۷۸۸ | |
آیتمور | ۷۴۴ تا ۷۴۶ | |
کلواسفندیار | ۷۴۷ یا ۷۴۹ تا ۷۴۸ | |
فضل الله سربداری | ۷۴۹ تا ۷۴۹ (هفت ماه) | |
علی شمس الدین | ۷۴۸ تا ۷۵۳ | |
یحیی کرابی | ۷۵۳ تا ۷۵۹ | |
ظهیرالدین کرابی | ۷۵۹ تا ۷۶۰ | |
حیدر سربداری | ۷۶۰ تا ۷۶۱ | |
لطف الله سربداری | ۷۶۰ تا ۷۶۲ | |
حسن دامغانی | ۷۶۲ تا ۷۶۶ | |
علی مؤید | ۷۶۶ تا ۷۸۸ |
آل کَرت (حدود ۶۴۳ تا ۷۹۱ قمرى)
این خاندان در خراسان حکومت مىکردند. مؤسس این سلسله شمسالدین کُرت نام داشت. مرکز حکومت آنها هرات بود. با استیلاء تیمور با قبول تابعیت او باقى ماندند.
این سلسلهها بیشتر از آنکه داراى اهمیت سیاسى باشند در تاریخ ادبیات ایران و به خاطر تربیت اهل علم و ادب داراى اهمیت هستند. این سلسلهها بهدست یکدیگر یا بهدست امیرتیمور از بین رفتند.
آل کَرت حدود ۶۴۳ تا ۷۹۱ قمری) – مؤسس شمس الدین کرت | ||
رکن الدین کرت | ۶۷۷ تا ۶۸۲ | |
فخرالدین کرت | ۶۸۲ تا ۷۰۸ | |
عیاث الدین اول کرت | ۷۰۸ تا ۷۲۹ | |
غیاث الدین دوم کرت | ۷۷۱ تا ۷۹۱ |
دانلود تصویر با کیفیت بالا: